• 21 maart 2017
• Sacha Klinkhamer

Bron: Trouw

Cultuurverandering

In de jaren dat ik mij als projectmanager bij de Technische Universiteit Delft bezig hield met de realisatie van het Masterplan voor de campus en met het aantrekkelijk maken van de grauwe, saaie TU voor meisjesstudenten of mogelijk zelfs hooggehakte hoogleraren, mocht ik mij ook bezig houden met genderkwesties. Ik herinner mij dat de TU Delft in de eerste jaren na het jaar 2000 besloot om met ‘nieuw’ geld (bedoeld wordt: niet ten koste van de mannen) te groeien van 7% naar 15% vrouwelijke hoogleraren in 2005, er vanuitgaande dat verdere groei daarna wel vanzelf zou gaan. Budgetten werden aangewend om met die vrouwelijke hoogleraar een kring van twee of drie extra promovendi zou worden aangenomen. Extra, ten opzichte van de normale door de Universiteit bekostigde aantallen, en bedoeld om een zet te geven aan cultuurverandering. Aannemen is nog niet eens zo moeilijk. Ze hoùden, dat is pas een prestatie. Wie de hilarische roman ‘Onder professoren’ van W.F.Hermans heeft gelezen, weet dat het door ellebogenwerk en framing voor de hooggeleerde collega’s een peulenschil is om een wetenschappelijke carrière te fnuiken. Enfin. Het is nu 2017 en Delft zit op een bedroevende 11% vrouwelijke hoogleraren (bron: Delft Technology Fellowship). Veroorzaakt door een onevenredige uitstroom van de knappe dameskoppen. Het zet dus niet door, daar in Delft en op een hoop andere plekken, het gaat dus niet vanzélf.

Opdrachtgevers aan zet

Bent u er nog? Afgehaakt? Niet interessant? Ik zoek het wat dichter bij huis. Vrouwelijke projectmanagers in de rol van opdrachtgever in grote bouwprojecten namens de overheid (rijk, provincie stad, waterschap, infrabeheerder enzovoort) zijn er wel. Helaas niet altijd met een technische achtergrond (want dat helpt écht bij de acceptatie), en wat meer in de lagere, en minder in de hogere regionen, waar hun invloed op de organisatie groter zou zijn. Neerlands diep, die geen selectiecriteria aanhoudt op de samenstelling van de groepen, heeft dit jaar voor het eerst in een Brugprogramma een deelnemersgroep zonder vrouw erbij. Zo vertelde Luc Boekesteijn, een van de programmamanagers: ‘Jammer, maar het is de verantwoordelijkheid van de opdrachtgevers, die er bij de selectie rekening mee zouden kunnen houden.’ Dan wordt het tijd om daar wat aan te doen, dames en heren opdrachtgevers. Een divers samengestelde groep neemt betere beslissingen, en dat brengt meer geld op. De eminente wiskundige en Professor Hester Bijl (stromingsleer, voorheen bij de Delftse Faculteit Lucht- en ruimtevaart) zegt in haar artikel van 11 januari in de Volkskrant: ‘Het is geen voortrekken, het erkent dat vrouwen vanuit een achterstand opereren.’

Koesteren, die meiden, opdrachtgevers van Neerlands diep! Ondersteunen met tijd (leren in werktijd) en nog eens tijd. Geld is niet eens nodig, mits ze hetzelfde verdienen als hun mannelijke collega’s. Dan wordt het voor Neerlands Diep een grappige uitdaging om na te denken over ‘the men’s programme’ voor de partners van de deelnemers, die immers op de achtergrond, vaak al in niet geringe mate bijdragen aan de effectiviteit van het programma!

Sacha Klinkhamer,
Projectmanager Rijksvastgoedbedrijf

Nieuw: een column. Sacha leest en bespreekt wat zij opmerkelijk vindt. Als senior projectmanager van het Rijksvastgoedbedrijf weet zij wat het is om met de poten in de klei te staan. Zij kent ook het programma van Neerlands Diep. Ze was deelnemer aan het eerste Kernprogramma in 2011, aan diverse bijeenkomsten van Neerlands diep en is assessor in het Brugprogramma.