- 22 juli 2014
- Jenny Kamstra
Een echt huiskamergesprek moest het worden. Een gesprek waarin oude rotten en jonge honden elkaar zouden spreken over de uitdagingen van het projectmanagement. En dan met name de politiek bestuurlijke dimensie van projecten. Door de niet al te grote groep en het gemêleerde gezelschap werd het precies dat. Remco Vogelezang – Havers, afdelingshoofd bij het Hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard en Liane Meijeringh, projectmanager bij het Rijksvastgoedbedrijf, waren beide aanwezig. Hoe hebben zij het gesprek met Patrick Buck, directeur Projecten bij ProRail en Cees Brandsen, hoofdingenieur-directeur Grote Projecten en Onderhoud bij Rijkswaterstaat ervaren?
De bijeenkomst in de Zandtrechter. Derde van links Liane Meijeringh en derde van rechts Remco Vogelezang – Havers. Patrick Buck en Cees Brandsen op de rug gezien.
‘Het was een echt huiskamergesprek in een prettige, open sfeer’ aldus Remco Vogelezang – Havers. ‘Daar leende de locatie (Zandtrechter in Utrecht) zich ook goed voor’ aldus Liane Meijeringh.
Ernaartoe omdat….
Vogelezang – Havers: ‘Ik ging erheen omdat het onder meer ging over hoe Buck en Brandsen hun macht aanwenden om de broodnodige manoeuvreerruimte voor jezelf en je project te creëren. Een thema dat mij de laatste tijd bezig houdt is hoe je ervoor zorgt dat je in de woelige baren van de politiek je project toch goed en zorgvuldig kunt uitvoeren. Dat sluit wel aan op het thema van de bijeenkomst. Daarnaast zijn wij als Hoogheemraadschap nog niet zolang aangesloten bij het netwerk van Neerlands diep. Ik had nog niet echt kans gezien me te verdiepen in dit netwerk. Zelf ben ik geen projectleider, maar ambtelijk opdrachtgever. Juist dit onderwerp had de link met mijn eigen praktijk en dus besloot ik te gaan.’
Opbrengst
Vogelezang – Havers: ‘Ik heb er veel aan gehad. De voorbeelden van de heren Buck en Brandsen waren goed te vertalen naar mijn eigen praktijk. Ook de opmerkingen van andere aanwezigen gaven me inzicht om op een andere manier naar mijn eigen ‘problemen’ te kijken. ‘
Meijeringh: ‘Wat ik ervan heb geleerd is dat ieder op zijn niveau zijn eigen belang heeft. Dat is niet erg zolang je het maar met elkaar deelt. En respect hebt voor elkaars rol. Zo is het bijvoorbeeld belangrijk je directeur vroegtijdig te betrekken bij eventuele issues in je project zodat hij, mocht het nodig zijn, ook nog tijd heeft om sturing te kunnen geven. Opschalen kost nu eenmaal tijd en die moet gegund worden.’
‘Iets anders zeer wezenlijks wat ik vanuit dit huiskamergesprek heb meegenomen is dat ook een directeur afgebakende taken en verantwoordelijkheden heeft. Een directeur kan bij uitzondering ervoor kiezen hier buiten te treden en een andere positie in te nemen bij een project. Maar wanneer hij of zij die keuze maakt, moet dat goed gecommuniceerd worden. Bovendien moet ik het als projectmanager expliciet aangeven wanneer ik van mijn directeur acties verwacht die buiten de reguliere afspraken liggen. Vervolgens moeten we naar collega’s en counterparts ook helder maken dat we in deze bijzondere situatie afstappen van de reguliere rolverdeling. Alleen dan is het mogelijk voor de directeur een andere rol in te nemen dan normaal het geval is.’
Voor herhaling vatbaar
Vogelezang – Havers: ‘Het was een groepsgesprek, maar de hoofdrol was geheel terecht voor de heren Buck en Brandsen. Ik vond het erg mooi dat zij hun ervaringen deelden en zou wanneer er bijvoorbeeld over een half jaar nogmaals zo’n bijeenkomst wordt georganiseerd zeker weer gaan.’ Meijeringh sluit zich hierbij aan: ‘Het is zeker voor herhaling vatbaar om in een dergelijke setting het verhaal te horen van heren die op dit niveau werken.’
Wij willen iha niet toegeven dat we aan allerlei andere machten onderhevig zijn. Welke positie we ook hebben. Maar almacht bestaat simpel niet. Er zijn weinig ceo’s en dga’s, die zullen beweren dat zij alle macht bezitten. Sommigen (te veel?) denken dat overigens wel. Op den duur altijd een groteske overschatting. Het onderwerp macht is moeilijk bespreekbaar in ons lage landje. Dat lees ik ook uit de voorzichtige reacties van Remco en Liane. Ik hoop dat zij er veel meer uitgehaald hebben, dan uit de reacties blijkt. Patrick is een meester in het bescheiden doch meesterlijk omgaan met macht en Cees doet daar weinig voor onder. Beiden, is mijn ervaring, is arrogantie vreemd. Een belangrijke eigenschap. Zonnekoning gedrag, dat machtigen zich vaak aanmeten, ligt beiden niet. Daar kun je veel van leren.
Dag Ad, Leuk dat je reageert. Je schrijft dat we aan allerlei machten onderhevig zijn, maar dat over het algemeen niet willen toegeven. Waar denk je dan aan?
Vind je dat Brandsen en Buck meesterlijk omgaan met hun macht omdat ze zich bescheiden opstellen – ze zijn niet arrogant, vertonen geen zonnekoninggedrag – of dicht je ze weinig macht toe?
Groet Rudolf