- 12 juni 2015
- Jenny Kamstra
Donderdag 4 juni kwamen er zo’n 20 projectmanagers bijeen. Zij kregen de opdracht om een vermeend oorlogsmisdadiger uit een watertoren te halen. Deze leadership challenge speelde zich af in het Louis Hartloopercomplex- middenin de Utrechtse binnenstad. In vier teams leerden deze deelnemers een lesje op het gebied van samenwerking, vertrouwen en persoonlijk leiderschap. Dit alles in het kader van een Café College van Neerlands diep.
Erica de Jong. Foto: Eva van Otterlo
Deelneemster Mirjam de Zeeuw verwacht een actieve bijeenkomst, met aspecten van het korps mariniers hierin verweven. “Vertrouwen en samenwerking zullen centraal staan.” Een andere aanwezige, Erica de Jong denkt “van zichzelf te leren en iets mee te maken dat anders is dan anders”. Hans Heyda is één van de organisatoren van deze middag. Hij hoopt iets neer te zetten waarbij mensen een leermoment zullen ervaren: “als een ervaring binnenkomt op gevoelsniveau, dan is hij leerzaam. Ervarend leren blijft je de rest van je leven bij. Vanmiddag gaan we een verbinding leggen tussen een operatie uitvoeren op militair niveau en het realiseren van een complex project. Bij beide komt het neer op persoonlijk leiderschap.”
We zetten onze klokken gelijk!
De middag start in een oude bioscoopzaal met het bekijken van een filmpje over een militaire missie. Hans vult aan: “Jullie gaan iets doen waarbij je niet terug kunt vallen op je routine”. En dan opeens bromt een stem vooraan: “Iedereen moet zijn persoonlijke spullen inleveren en een ‘Special Forces-pak’ aantrekken. Binnen drie minuten.” Geblinddoekt beginnen de deelnemers aan het project. Na een fictieve parachutesprong worden de orders uitgedeeld. Iedereen luistert gedwee, staat op scherp en speelt het spel mee!
De ‘militairen’ moeten kiezen voor een rol als commander, verkenner, pionier of aanvaller. In teams beramen ze een plan om een vermeende oorlogsmisdadiger te arresteren die in de buurt verblijft. Omdat het om een geheime missie gaat, kan ik hier niets meer daarover vertellen. Wat ik wel kan delen is dat de deelnemers heel subtiel worden ingewijd in het militaire jargon (Bravo, Zulu, Commander’s Intent).
Een paar uur later…
Na afloop komen de verhalen los. De mensen waren enthousiast en vonden het een boeiende ervaring, even los van bureau, werk en vergaderingen. Erica de Jong blikt terug: “Belangrijk was om te weten wat de Commander’s intent is. Wat is de intentie, waar doen we het voor? Bij (tijds)druk staat je kritische vermogen onder druk. Het is van belang om eerst informatie te verzamelen en dan goed te prioriteren. Ik heb ook gemerkt dat je moet durven delegeren.”
Wat gebeurde er tijdens het spel met je? “Ik merkte dat ik erg zoekende was, vroeg me af wie mijn medespelers waren en wat hun kwaliteiten zijn. Wat is de opdracht? Wat hebben we nodig? Veel vragen en onzekerheid. Mijn basale gevoel over wat je het beste kunt doen in zo’n situatie, kwam snel bovendrijven. Ik viel terug op mijn kernkwaliteiten; analyseren wat de bedoeling is, welke informatie hebben we, en dan handelen. Er was al heel snel vertrouwen tussen de leden van mijn (sub)groep, erg mooi om te merken. In de praktijk is dat nog wel eens anders en kost het heel veel moeite om het niveau van vertrouwen te bereiken dat hier na een half uur ontstaat.”
Een paar dagen later…
Als Mirjam, een paar dagen erna, nog eens teruggaat naar haar rol, bedenkt ze dat “ze zichzelf wat meer rust had willen gunnen, om zich te verdiepen in het totaalplaatje.” Dat had haar het gevoel van controle gegeven, om te schakelen bij onverwachte gebeurtenissen. Nu was ze aan het zwemmen. “Omdat het een ‘spelletje’ was kon ik ermee overweg, maar in het echte leven zou ik daar behoorlijk ongedurig van worden”.
Toverwoorden
De tendens onder de aanwezigen was dat je leert tijdens de leadership challenge om een goed team te creëren, met onderling vertrouwen. Samen zorg je ervoor dat de opdracht goed wordt uitgevoerd. Vertrouwen en samenwerking, dat zijn de toverwoorden.
