Wat zijn jullie ambities voor de Blankenburgverbinding die in 2024 klaar moet zijn?
Helene heeft vijf ambities paraat. “Ten eerste willen we een goed product afleveren, in 2024 de tunnel openstellen en daar trots op zijn. Ten tweede willen we de weg niet over de rug van bewoners realiseren. We willen hinder beperken en transparant zijn over de hinder, waar die plaats zal vinden, waar het niet anders kan. Want hinder krijg je. Ten derde willen we zo min mogelijk belasting voor het klimaat en de maatschappij, door zo duurzaam mogelijk te bouwen. Ten vierde, een topambitie, is veiligheid.” Lucas: “Veilig werken verhoogt bovendien de kwaliteit.” Ten vijfde, zegt Lucas, streeft het team naar een stabiel proces. Het is een zeer complex werk, licht Helene toe. Een nieuwe snelweg van 2 x 3 stroken, een landtunnel, een watertunnel, een verdiepte aansluiting op de A20 en een hoge aansluiting op de A15. Bovendien wordt de A20 tot aan het Kethelplein verbreed. Lucas: “Het past allemaal nét in de ruimte die er is. Daarom is een stabiel proces essentieel, ook voor onze aannemer.” Die laatste ambitie is cruciaal, aldus Helene: “Hoe we dit proces managen bepaalt of we onze andere vier ambities gaan halen. Maar tegelijkertijd bouwen we een weg voor de toekomst. En tijden veranderen. Hoe spelen we daaropin?”
Welke lessen verwachten jullie te leren in dit project?
“We zijn gestart met veel ambities, maar gaan we die ook waarmaken?” vraagt Helene hardop. “Onze aannemer krijgt onze ambities ook cadeau, natuurlijk hebben we daar ook op geselecteerd in de aanbesteding, maar lukt hem dat ook?” Lucas verwacht lessen te leren op gebied van wendbaarheid. Hoe richt je het proces in dat tegelijk stabiel is en flexibel en wendbaar? Dit moeten we als team gaan leren door elkaar scherp te houden.”
Helene Moors: “Bij dit soort grote, complexe projecten is tegenspraak organiseren heel belangrijk. Je leert daarmee kijken vanuit een ander perspectief en dat verrijkt.”
Wat zijn jullie grootste uitdagingen?
Afgelopen jaar was spannend. Milieuorganisaties tekenden beroep aan tegen de aanleg van de Blankenburgverbinding. Maar de Raad van State oordeelde afgelopen juli dat de bouw van de verbinding door kon gaan. “Bij grote wegenprojecten is het heel gebruikelijk dat er partijen naar de rechter stappen. Dat is part of the game. Ons probleem was dat we zo lang op een uitspraak moesten wachten omdat we gebruik maakten van een landelijke regeling waar het Europese Hof duidelijkheid over moest geven. Door een wijzigingstracébesluit op te stellen hoefden we niet langer op die Europese uitspraak te wachten. We zijn erg blij met de uitspraak de Raad van State. Het betekende dat de aannemer zonder vertraging kon starten met het werk. Zo kunnen we onze mijlpalen halen, en forse kosten voorkomen,” aldus Helene. Begin september hield het project informatieavonden waar telkens zo’n drie- vierhonderd mensen op afkwamen. “Dan merk je dat, naast de pijn die er ook nog is, veel aanwezigen blij zijn met de weg die er komt. Vanwege de betere bereikbaarheid, maar mensen zeiden ook: het wordt echt mooi!”
Op de langere termijn en kijkend naar de toekomst spelen er meer uitdagingen die herkenbaar zullen zijn voor andere grote projecten: “De wereld van 2024 is heel anders dan die van 2011, toen we zijn gestart,” aldus Helene. “De ontwikkelingen gaan razendsnel, onder meer op gebied van ICT. Als project scannen we voortdurend alle ontwikkelingen. Wat komt eraan, hoe gaan we hiermee om?’’ Om die reden benadrukt Helene ook het belang van een open blik bij alle betrokkenen en diversiteit in de teamsamenstelling. “Je hebt de neiging om mensen te selecteren waarmee je zelf snel kunt schakelen. Maar bij dit soort grote, complexe projecten is tegenspraak organiseren heel belangrijk. Een beetje wrijving en dynamiek is juist goed. Je leert daarmee kijken vanuit een ander perspectief en dat verrijkt. En je houdt elkaar in balans. Ik ben bijvoorbeeld een kansendenker en heb daarom mensen nodig die me met de benen op de grond houden.”